lunedì 7 maggio 2012

'A desgràzie.


Tànde anne fa indr’a nà casa ‘a Vie de Mienze, abbasce a marìna, javetàve na famiglie, marìte mugghiere e sei figghie. Na brutta matììne, de bell’a ‘bbuène,  ‘u marìte se sendì male e senza manghe dicere “Criste aiuteme!” stennì le jamme. Le pariende no’ se rassegnavene, erene disperàte. ‘U giurne d’u funeràle‘mbra le chiande e le lucchele,  indre a ‘u mendre ste scennèvene ‘u chiavute d’u muerte abbasce a ‘u purtone, ‘u chiavute sprusciò ‘ndèrre e sott'a botte, u’ muerte abbevescì! … tutte erene cundiende e fecerè na bella festa.

Passò n’anne sàtta sàtte e u’ puveriedde se sendì male n’otra vòte e murì. U’ giurne d’u funeràle  mendre ca stè scennèvene ‘u chiavùte pe le scale, a mugghiere s’affacciò minze a le scale e disse cu le lacreme all’uecchje “Stàteve attinde, sciàte cunge cunge ca l’anne passate proprie addà succedì a disgrazie!”