domenica 8 maggio 2011

San Catà ciecheme n’uecchie!



Stàve nà vòte nu cristiàne ca se chiamave Catàvete e cu a mugghiere, Melina, javetàvene a’ viremijnze vicìne a Cappèlla.
Tenèvene tanda piccìnne, erene na famiglia aggarbàte, se facèvene le fatte lore e ci no ere pe quidde cigghiùse de Pascàle, ca javetàve ‘mbaccie’ambronde, e ca pigghiàve picce p'ogni niziarije no s'arraiavene cu' nisciune. Catàvete era nu fatiàtòre, no le rincriscève de fa nijente, ma quidde ca uadagnàve le bastàve arrente arrente pe terà nànze a famiglie. 

Erene assai devòte. Scèvene a messa, alle prucissiùne e Catàvete specialmente, tutte le sante matìne scè priàve San Catàvete:
<San Catàvete mije famme a grazie. Famme uadagnà na cose de solde decchiù pe me fa sta tranquille…..>
l’appezzecàve na’ cannela e scè fadiàve…

Stà cosa succedève tutte le sànde matìne, cape coda l’anne.
Tant’è ca u’ sacrestàne  s’ere stancàte cu u’ sente e na matìne le fece nu scherze…
Se scunnì rète l’altàre, e quanne Catàvete finì a solita pilatèjie, fece a’ credere ca ere u’ Sante e disse:
<Catà, dope tanda tiempe ca me viene a priare hagghie decise ca t’agghie fa cundènte. Na cosa però, tutte quidde ca dòche a teije, Pascàle l’havè a doppie.>

A stù punte Catàvete no sapève c’è ‘ffà, tande era a rabbie ca no fiatò pe  buène tiempe… Po’ s’arripigghiò e disse:
<San Catà, ci  a Pascàle la dare u’ doppie de quidde ca' dè a ‘mmè, allora sienteme ‘bbuene…..
San Catà ciecheme n’uecchie!

Pure ca sta cosa era nate pe' nu scherze d'u sacrestàne, San Catàvete l’accundentò. Catavete u’ sfriggiò e Pascàle u’ cicò!
... cussì campàrene tutte filìce e cundiènte e sule nuije no hamm’avùte niente.

Nessun commento:

Posta un commento